Παρεξήγηση

Παρεξήγηση ήταν. Δεν ήταν σφαίρα.
Κι αν ήταν σφαίρα, ήταν εποστρακισμένη.
Κι αν δεν ήταν εποστρακισμένη, την άρπαξε ο μικρός καθώς ξάπλωνε.
Κι αν δεν την άρπαξε καθώς ξάπλωνε, ήμουν σε νόμιμη άμυνα.
Κι αν δεν ήμουν σε νόμιμη άμυνα, πάντως ο μικρός ήταν αναρχικός.
Κι αν δεν ήταν αναρχικός, ήταν χούλιγκαν και γύριζε από το γήπεδο.
Κι αν δεν ήταν χούλιγκαν, ήταν παλιόπαιδο και τον είχαν αποβάλει από το σχολείο.
Κι αν δεν τον είχαν αποβάλει από το σχολείο, πάντως δεν ήταν καλός μαθητής.
Κι αν ήταν καλός μαθητής, ωστόσο λέρωνε το θρανίο με τους μαρκαδόρους.
Κι αν δεν λέρωνε το θρανίο με τους μαρκαδόρους, τι γύρευε στα Εξάρχεια τέτοια ώρα, Σάββατο βράδυ;
Γιατί δεν ήταν στο σπιτάκι του και στο κρεβατάκι του;
Ασφαλώς κάτι ύποπτο συμβαίνει.
Κι αν δεν συμβαίνει κάτι ύποπτο, ήταν η κακιά η ώρα, ατυχές περιστατικό, μια κουβέντα παραπάνω, λάθος άνθρωπος στο λάθος μέρος, κάποια μαρκίζα που πετάχτηκε ξαφνικά, τι να γίνει ρε παιδιά, συμβαίνουν αυτά, κι άλλωστε εγώ είμαι οικογενειάρχης άνθρωπος, μαζεύω και τις ελιές στο χωριό μου, βοηθάω τους γονείς μου, περνάω γιαγιούλες στο απέναντι πεζοδρόμιο, έχω πάρει και έπαινο, να κοιτάχτε. Shit happens, που λένε και στις αμερικάνικες ταινίες.
Γι' αυτό σας λέω. Όλα ήταν μια γαμημένη παρεξήγηση.


.