Ανδρός χαρακτήρ εκ λόγου γνωρίζεται

Ήταν αναπόφευκτο, από τη στιγμή που η κατάσταση ξέφυγε. Ήταν απλώς θέμα χρόνου να βρεθεί κάποιος που θα προτείνει να επέμβει ο Στρατός. Και βρέθηκε, χτες βράδυ ο Στέφανος Μάνος στην εκπομπή του Σταύρου Θεοδωράκη. Ψύχραιμα και με σοβαρότατο ύφος.

Ας ξεχάσουμε για μια στιγμή τις πάμπολλες συνταγματικές, νομικές, πολιτικές και ιδεολογικές ενστάσεις.

Ας παρακάμψουμε το φιλοσοφικής φύσεως ερώτημα, ποια είναι τελικά η αποστολή του Στρατού: να αντιμετωπίζει τους εξωτερικούς εχθρούς της χώρας, ή αυτούς που η εκάστοτε κυβέρνηση αναγνωρίζει σαν εσωτερικούς εχθρούς;

Ας μην αναλογιστούμε, χάριν της οικονομίας της συζήτησης, σε πόσο επικίνδυνες ατραπούς μας βάζει μια τέτοια πρόταση.

Ας τα προσπεράσουμε όλα αυτά, και ας αναρωτηθούμε επί του πρακτέου:

Πρώτον, ποιος στρατός; Οι κληρωτοί (φαντάροι, κατά το κοινώς λεγόμενο); Τα παιδιά, τα αδέρφια, τα ξαδέρφια και οι φίλοι των διαδηλωτών θα τοποθετηθούν απέναντι στους διαδηλωτές;

Δεύτερον, με ποια προσόντα; Από πότε ο στρατός, ακόμα και το επαγγελματικό τμήμα του, εκπαιδεύεται στην αντιμετώπιση ταραχών σε αστικό περιβάλλον, σε μάχες εκ του συστάδην με αντιπάλους που βαστάνε καδρόνια και εκτοξεύουν μολότωφ;

Τρίτον, με τι εξοπλισμό; Ο στρατός δεν διαθέτει ούτε ασπίδες ούτε γκλομπ ούτε φυσούνες με δακρυγόνα. Με τα τζι-τρία θα κατέβει στους δρόμους; Με πολυβόλα; Με χειροβομβίδες; Με τι;

Δηλαδή πόση σκέψη χρειάζεται κανείς για να καταλάβει ότι αυτό το πράγμα απλώς δεν γίνεται; Ότι αν το επιχειρήσεις θα καταλήξεις να μαζεύεις πτώματα από τους δρόμους; Ότι οι κουκουλοφόροι θα βρεθούν από τη μια στιγμή στην άλλη με όπλα στα χέρια τους; Ότι το αποτέλεσμα θα είναι γαία πυρί μειχθήτω;

Μισό λεπτό; Ένα; Ενάμιση;

Και, για νά 'χουμε καλό ρώτημα, αν υποτεθεί ότι ούτε ο Στρατός καταφέρνει να ομαλοποιήσει την κατάσταση, η επόμενη πρόταση ποια θα είναι; Να κατέβουν τα τανκς; Να βομβαρδίσει το κέντρο της Αθήνας η αεροπορία; Να φωνάξουμε το ΝΑΤΟ;

Δηλαδή αυτήν την ώρα της κρίσης ο κύριος Μάνος το μόνο που κατάφερε να κάνει είναι να ανοίξει το κουτάκι με τις μαλακίες και να πετάξει την πρώτη που βρήκε εύκαιρη;

Ο οσιομάρτυρας του φιλελευθερισμού, και να τον χαίρονται αυτοί που πίνουν νερό στο όνομά του, αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι το μόνο πράγμα που είναι απέραντο, αήττητο και απροσμέτρητο είναι η ανθρώπινη βλακεία.


.