Όπου στραβός εν προκειμένω είναι ο Βουλγαράκης, όσο για το δίκιο του, θα ψάξουμε να το βρούμε αν υπάρχει.
Κατηγορείται λοιπόν ο Εμπορικής Ναυτιλίας, αν έχω καταλάβει καλά από τα ρεπορτάζ, ότι είχε στήσει κάτι εταιρείες, οφ-σορ αρχικά που μετά τις έκανε ΕΠΕ, για να διαχειρίζεται τα κέρδη από την οικογενειακή ακίνητη περιουσία αποφεύγοντας να πληρώνει φόρους ή μάλλον πληρώνοντας λιγότερο φόρο απ' ό,τι θα πλήρωνε αν κρατούσε τα ακίνητα στο όνομά του (επειδή όμως μπορεί να μην έχω καταλάβει καλά, συμπληρώσεις-διορθώσεις δεκτές). Δευτερευόντως, κατηγορείται ότι διάγει βίον πολυτελή, με κότερα και τα ρέστα, την ώρα που ο κοσμάκης πεινάει ή κάτι τέτοιο, τέλος πάντων.
Ας τα πάρουμε ένα ένα: όπως δείχνουν τα πράγματα, ο Βουλγαράκης χρησιμοποίησε κάποια λογιστικά κολπάκια για να πληρώνει λιγότερο φόρο. Νόμιμα, ή τουλάχιστον δεν προκύπτει το αντίθετο. Προφανώς δεν είναι ούτε ο πρώτος, ούτε ο μόνος. Στην πραγματικότητα, το ίδιο πράγμα με τον Βουλγαράκη το κάνει ο κάθε φορολογούμενος που προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τα παραθυράκια του φορολογικού συστήματος για να περιορίσει την επιβάρυνσή του. Ας πούμε, ο πατέρας που βάζει συνεταίρους στην οικογενειακή όμικρον-έψιλον τα παιδιά του, για να μοιράζονται τα κέρδη και να προκύπτει λιγότερος φόρος, τι διαφορετικό κάνει από τον υπουργό; Στην ουσία, τίποτα -οι όποιες διαφορές είναι στην κλίμακα και όχι στο σκεπτικό.
Υπάρχει βέβαια η αντίρρηση ότι ο Βουλγαράκης είναι πολιτικό πρόσωπο, είναι υπουργός, και επομένως το ζήτημα είναι πολιτικό και ηθικό. Κι εκεί κάπου έρχεται και κολλάει η δεύτερη κατηγορία: όπως το έθεσε ο Μιλτιάδης Έβερτ, όσοι γίνονται υπουργοί, θα πρέπει να βάζουν στην άκρη το κότερο.
Δεν μπορώ να πω ότι συμφωνώ με αυτήν τη θέση. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, τα πολιτικά πρόσωπα πρέπει να κρίνονται για τις πράξεις τους και όχι για τον τρόπο ζωής τους. Και, σε τελική ανάλυση, θα ήταν και υποκριτικό ένας πλούσιος πολιτικός (εννοώ πλούσιος από πριν, όχι που πλούτισε μέσω της πολιτικής) να παριστάνει το φτωχαδάκι για να τον συμπαθήσει περισσότερο η εκλογική του πελατεία. Αν το πρόβλημα είναι ότι ο κοσμάκης πεινάει, η λύση προφανώς δεν είναι να πεινάσουν και οι υπουργοί, αλλά να φροντίσουν να κάνουν κάτι για να μην πεινάει ο κοσμάκης.
Κοντολογίς, το πολιτικό πρόβλημα στην περίπτωση Βουλγαράκη δεν είναι πρωτίστως ότι ο υπουργός χρησιμοποιεί φορολογικά παραθυράκια, αλλά ότι τα παραθυράκια αυτά υπάρχουν και κανείς δεν κάνει κάτι για να τα κλείσει. Το πολιτικό πρόβλημα δεν είναι ότι ο Βουλγαράκης κάνει διακοπές με κότερο, αλλά ότι έχει συμπληρώσει μια τετραετία και πλέον συνεχόμενης παρουσίας σε κυβερνητικές θέσεις, σε τρία διαφορετικά υπουργεία, χωρίς να έχει να επιδείξει κανένα σοβαρό έργο: στο Δημοσίας Τάξεως έγινε ρεζίλι με το θέμα των υποκλοπών, στο Πολιτισμού έγινε δυο φορές ρεζίλι με τα καμμένα δεντράκια της Ολυμπίας. Κι εδώ που είναι τώρα, τον περιμένουμε...
Όσο για το ηθικό θέμα: εδώ το πράγμα περιπλέκεται. Ξεχνάμε πολλές φορές ότι η ηθική δεν είναι μία -ο καθένας έχει τη δική του. Το πρόβλημα ξεκινάει όταν κάποιος προσπαθεί να παραστήσει τον ηθικό κήνσορα, όπως έκανε η Νέα Δημοκρατία όσο ήταν στην αντιπολίτευση αλλά και όταν έγινε κυβέρνηση, υιοθετώντας το δόγμα "σεμνά και ταπεινά". Όταν πας να κηρύξεις την ηθική, είναι λογικό ότι όλοι θα στην έχουν στημένη: "δάσκαλε που δίδασκες" λέει η παρομία. Όταν κατακεραυνώνεις την δημιουργική λογιστική σε επίπεδο κρατικής οικονομίας, είναι λίγο αντιφατικό να την επικροτείς ή έστω να την ανέχεσαι σε επίπεδο οικογενειακής οικονομίας. Όταν κάνεις σημαία τη σεμνότητα, ελλείψει πολιτικής θέσης και πρότασης, είναι αναμενόμενο να αναγορεύεται σε πολιτικό πρόβλημα το κότερο του υπουργού.
Από την άλλη, υπάρχουν και πολλοί που πιστεύουν ότι, σε κάθε περίπτωση, ο πολιτικός θα πρέπει να λειτουργεί και ως παράδειγμα για τους πολίτες. Δεν διαφωνώ. Αλλά πιστεύω ότι πριν απ' όλα θα πρέπει να λειτουργεί σαν πολιτικός, δηλαδή να παράγει πολιτική. Και διαπιστώνω σαν πολίτης ότι η πολιτική που παράγεται στη χώρα μας είναι όλο και λιγότερη, όλο και χειρότερης ποιότητας. Και αυτό με ανησυχεί, πολύ περισσότερο από το κότερο του Βουλγαράκη: όσο το κέντρο βάρους μετατοπίζεται από το πολιτικό διακύβευμα στο ηθικό, τόσο καταλήγουμε να αναζητάμε, αντί για πολιτικές προτάσεις, ηθικά στοιχεία. Ας είναι ανίκανος, αρκεί να κλέβει λιγότερο από τους άλλους.
Δεν είμαι σίγουρος, αλλά φοβάμαι πως έτσι δεν πρόκειται να λύσουμε και πολλά προβλήματα.
.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Έχω την εντύπωση, ότι το δόγμα "σεμνά και ταπεινά" δεν αποτελούσε ηθική διακήρυξη, αλλά έμμεση (πλην σαφή) σύσταση προς τα στελέχη (που 20 χρόνια έβλεπαν έτερους να τρων, να τρων να ξανατρών) να μην πέσουν με τα μούτρα στο ψητό από την πρώτη μέρα (μη και γίνουν ρόμπες δηλαδή)...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ Νίκο
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια σε αυτή την δύσκολη πραγματικά στιγμή. Δε θα το ξεχάσω. Τόσο εγώ όσο και η Κατερίνα καθώς και τα τέσσερα παιδιά μας σε ευχαριστούμε πολύ. Η Κατερίνα είπε να πας και για ένα συμβόλαιάκι, κάτι πουρνάρια στην Πάρνηθα, ξέρεις εσύ, εκεί που φυλάτε σκοπιά :):):)
Η αλήθεια είναι φίλε Νίκο πως εγώ στο γάμο μου δέχτηκα από την πεθερά μου ως δώρο μια offshore εταιρεία! Τι να κάνω Νίκο, να την πετάξω? Την μεγάλωσα, την σπούδασα, την έκαμα κοτζαμ κοπέλα και τώρα κινδυνεύει από τον κάθε παλιοχλιμίτζουλα που θέλει να μου την γ…...
Ποιός τα γ.... τα δεντράκια της Ολυμπίας και τους Πακιστανούς! Τώρα πραγματικά έχω χεστεί επάνω μου. Άμα φύγω από την κυβέρνηση χάνω κάθε επιχειρηματική μου πυγμή. Νοιώθω την πολιτική ευθύνη του υπουργού - επιχειρηματία τον οποίο κυνηγάνε οι επιχειρηματική του αντίπαλοι. Μου επιτίθεται το νεοπαγές κόμμα των επιχειρηματιών επειδή είμαι ο μόνος μη πολιτικός – επιχειρηματίας στην κυβέρνηση. Θέλουν να με εκδιώξουν!
Αυτό είναι το ευχαριστώ της παράταξης για την οποία αγωνίστηκα τόσα χρόνια πρώτα στο βουνό(???), μετά στις εξορίες(??!!) έπειτα στο αντιλαϊκό κίνημα. Όμως δεν θα τα παρατήσω Νίκο. Θα παλέψω να κρατηθώ με κάθε κόστος.
Σαν κάθε απλό Έλληνα πάλεψα και ‘γω να ζήσω τα παιδιά μου. Ποιος Έλληνας και χριστιανός ορθόδοξος δεν θυσιάζει τα πάντα για τα παιδιά του? Ε! εγώ θυσίασα κάτι πιο πολύτιμο: τα τρία υπουργεία που ανέλαβα. Αμάρτησα για τα παιδιά μου. Οι πολιτικοί μου αντίπαλοι με ζουλεύουνε γιατί έχω κότερο. Τι να κάνω να φκιάσω αναψυκτήριο? Εγώ είμαι παιδί της θάλασσας.
Αγαπητέ φίλε και πάλι σε ευχαριστώ και εύχομαι να μην είσαι πολύ στριμόκολλα στο νέο γραφείο σου. Αν ενδιαφέρεσαι όμως ξέρω μια καλή μονή που πουλά κάτι οικοπεδάκια πολύ άνετα, πέντε λεπτά απ' το κέντρο. Πάρε με τηλ.
Με φιλικούς χαιρετισμούς
Γεώργιος Βουλγαράκης
@Κουκοδήμος
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι είναι κάτι παραπάνω από αυτό. Πριν γίνει κυβέρνηση, η ΝΔ δεν υποσχόταν σαν προγραμματική θέση ότι θα εφαρμόσει κάποια πολιτική ριζικά διαφορετική από του ΠΑΣΟΚ. Στην ουσία, υποσχόταν ότι θα κάνει την ίδια δουλειά, αλλά με ηθικότερο τρόπο. Εκεί θεώρησε ότι έχει πλεονέκτημα, εκεί πόνταρε. Μόνο που μοιραία, όταν ποντάρεις στο ηθικόν στοιχείον των στελεχών σου μέσα σε ένα σύστημα που κατά τα άλλα τους επιτρέπει να βουτήξουν τα δάχτυλα στο μέλι, κάποια στιγμή θα την πατήσεις... και, από το ηθικότερον, θα σου μείνει μόνο το κότερον :)
@ανώνυμος
Πολύ καλή η επιστολή, πολύ διασκέδασα, αλλά (για να μιλήσουμε λίγο σοβαρά), αν διάβασες το ποστ σαν υπεράσπιση του Βουλγαράκη, κάτι κατάλαβες λάθος.
Φίλε Χ/Δ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνδιαφέρουσα η προσέγγιση, αλλά μήπως το πρόβλημα είναι ότι ο υπουργός όλα αυτά τα χρόνια δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα στην ανάπτυξη των προσωπικών του επιχειρηματικών κινήσεων, στις οποίες είχε τελικά και πολύ μεγαλύτερες επιτυχίες από ότι στα υπουργεία ?
Με άλλα λόγια, πόσο μπορεί να ασχοληθεί με το έργο του Υπουργού όταν έχει να διαχειρίζεται off-shore, ΕΠΕ, να κανονίζει συμβόλαια, κότερα κλπ.
Σωστά υποδεικνύεις πάντως ότι το ζήτημα (πρέπει να ) είναι το έργο του στην πολιτική ως Υπουργού. Αν βλέπαμε κάτι θετικό δε θα έπρεπε να ασχοληθούμε με τα "επιχειρηματικά του".
Βέβαια, αν εμένα με ρωτήσετε από ποιον Έλληνα υπουργό της τελευταίας 10ετίας είδα θετικό έργο, δε θα ξέρω να σας πω!
Λες να φταίει αυτό για την πολιτική του ανεπάρκεια; Οι επιχειρηματικές του σκοτούρες, δηλαδή; Τι να πω, δεν ξέρω. Έχω τις αμφιβολίες μου πάντως :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο άρθρο 57 του Συντάγματος αναφέρει ότι τα καθήκοντα του βουλευτή είναι ασυμβίβαστα με τα έργα ή την ιδιότητα .... του εταίρου ή μετόχου..... επιχείρησης, η οποία α) αναλαμβάνει έργα ή μελέτες του Δημοσίου,...... ε) μισθώνει για εμπορικούς λόγους ακίνητα του Δημοσίου κ.λπ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό την ανάγνωση του άρθρου, που αφορά τους σκοπούς της εταιρείας, στην οποία συμμετέχει ο κ. Υπουργός, προκύπτει ότι η εταιρεία του θα έχει και τους παραπάνω σκοπούς, χωρίς, όμως,να εξαιρεί από τις εργασίες αυτές τις συναλλαγές με το Ελληνικό Δημόσιο.
Αυτά, κατά την ταπεινή μου αλλά όχι αμάχητη άποψη, σημαίνουν ότι α) ο κ. Υπουργός καταστρατηγεί το ίδιο το Σύνταγμα και β) ότι εκμεταλλεύεται την πολιτική του ιδιότητα, ώστε να πλουτίσει περισσότερο, ως συναλλασσόμενος με το Ελληνικό Δημόσιο.
Εκ των λόγων αυτών, λοιπόν, δεν μπορώ να δώσω δίκιο στον κ. Βουλγαράκη.
Μοναδικέ (καιρό έχουμε να το δούμε αυτό) Χασοδίκη θεωρώντας ότι γνωρίζω λίγο πολύ τις αντιλήψεις σου περί πολιτικής κτλ κτλ χαίρομαι ιδιαίτερα που έγραψες σε αυτό το post αυτά που σκεπτόσουν! Ακριβώς την ίδια θέση με εσένα είχα και εγώ! Μέχρι να γίνει η αποκάλυψη περί Παπαγιαννόπουλου Τότε άρχισα να θεωρώ ότι πιάστηκα λίγο κορόιδο: Νόμιζα ότι είδα το παιχνίδι κάποιων (media κτλ.), αλλά ξέχασα αυτά που ήδη νόμιζα για το παιχνίδι της διαπλοκής στην πολιτική! Πάντως αφού έχω από καιρό πάψει να θεωρώ ότι δε θα εκπλαγώ αν δω κάποιο ιδιαίτερο έργο από κάποιον υπουργό, σε σχέση με τα(ψευτο)διλήμματα που δημιουργούν(ται) για να τρέφονται (και) τα media, θεωρώ πιο σημαντικό το να μπορούμε κάθε φορά να καταλαβαίνουμε το ρόλο που παίζουν τα media. Ακόμα χειρότερο ίσως είναι οτι η κυβέρνηση με την απίστευτη έμφαση στην επικοινωνιακή τακτική της αναδεικνύει και ενισχύει αυτό το ρόλο, ηθελημένα ή όχι, ακόμα παραπάνω! Για να μην αναφέρω άλλα σχετικά με αυτή την υπόθεση: είναι τυχαίο που ο Βουλγαράκης παραιτήθηκε Παρασκευή?
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτις αγγλοσαξωνικές κοινωνίες φίλε Χασοδίκη, το επιχείρημα πως ο καθένας έχει το δικαίωμα να σχεδιάζει τη λογιστική και οικονομική του πολιτική κατα το δοκούν, έχει μεγάλη απήχηση, είναι κάτι που θα το υποστήριζαν όλες οι κοινωνικές τάξεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην Ελλάδα, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η αντίδραση του κυρίου Βουλγαράκη στις κατηγορίες, ανεξάρτητα αν είναι ηθική ή ανηθικη, νόμιμη ή παράνομη, είναι σίγουρα ταξική. Με αυτά που είπε ο υπουργός (και περισσότερο με αυτά που υπενόησε), το μήνυμα είναι σαφές - "Εγώ και η γυναίκα μου είμαστε πλούσιοι, ζούμε έτσι χρόνια, είμαστε κοσμοπολίτες, και έχουμε πρόσβαση σε πληροφορίες και στρατηγικές που εσείς δεν έχετε. Και αυτό γιατί εσείς είστε φτωχοί, τραγικά αμόρφωτοι, και εγλωβισμένοι στις στενές διαστάσεις της Ελλάδας". Κάτι τέτοιο.
Και επειδή η Ελλάδα είναι λαική δημοκρατία οπου όλες οι προσδοκίες εξισώσονται με αυτές της κατώτερης κοινωνικής τάξης, οι δηλώσεις του υπουργού, προκάλεσαν και θεωρούνται κοινωνικά απαράδεκτες. Συμπέρασμα - για την Ελληνική πραγματικότητα, η συμπεριφορά του υπουργού είναι σαφώς ανήθικη.
Πολύ ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις. Να τα δούμε ένα ένα:
ΑπάντησηΔιαγραφή@Περιούσιος
Δεν είμαι σίγουρος κατά πόσον η ορθή ερμηνεία της συνταγματικής απαγόρευσης είναι αυτή, ότι δηλαδή πρέπει απαραιτήτως να αναφέρεται στο καταστατικό της εταιρείας πως η τελευταία δεν θα συναλλάσσεται με το Δημόσιο. Νομίζω ότι πρόκειται για αρκετά αυστηρή θεώρηση, οριακή θα έλεγα, χωρίς να αποκλείω και εντελώς την ορθότητά της.
@irie ant
Δεν είναι κάτι πρωτότυπο, αν θυμάμαι καλά κάπως έτσι την πάτησε και ο Τσιτουρίδης (τη δεύτερη φορά). Έχει ενδιαφέρον πάντως ότι αυτή η διάσταση που επισημαίνεις πέρασε σε δεύτερο πλάνο, μη σου πω και σε τρίτο (πίσω από το κότερο). Φαίνεται ότι ορισμένα πράγματα πλέον τα θεωρούμε σχεδόν φυσιολογικά.
Όσο για την Παρασκευή: αν ήταν την περασμένη Παρασκευή, θα έλεγα ότι δεν ήταν τυχαίο. Σήμερα, μπορεί να είναι μέχρι και ατυχές...
@Locus Publicus
Ενδιαφέρουσα προσέγγιση, φίλε Locus. Μπορεί πράγματι να είναι ΚΑΙ έτσι τα πράγματα. Εν τούτοις, η προσέγγιση αυτή συγκλίνει νομίζω στο ίδιο συμπέρασμα: ότι η πολιτική διάσταση εξαφανίζεται πίσω από την ηθική (με ή χωρίς εισαγωγικά) του προβλήματος.