Στα μονοπάτια του Ολύμπου (μέρος ΙΙ)

Για το υπόλοιπο διήμερο, να πω επί τροχάδην ότι πέρασε με ανάβαση στην κορυφή του Προφήτη Ηλία (όπου και το ομόνωμο, χτισμένο με πέτρινες πλάκες εκκλησάκι, το ψηλότερο στην Ελλάδα στα 2.788 μέτρα) και στην προκορφή της Τούμπας ή Τουμποράχη, με τσιπουράκι στο άλλο καταφύγιο του οροπεδίου των Μουσών, το "Χρήστος Κάκκαλος", και με χαλαρό περπάτημα το απόγευμα προς τις Πόρτες, με θέα στα μεγαλόπρεπα Καζάνια.

Τουμποράχη

Προφήτης Ηλίας

Καταφύγιο Χρήστος Κάκκαλος

Ηλιοβασίλεμα πάνω από τα Καζάνια

Τη Δευτέρα πήραμε το δρόμο του γυρισμού, πρώτα από το "Κοφτό" μονοπάτι προς το καταφύγιο "Σπήλιος Αγαπητός" (Ζολώτα), ένα μονοπάτι που κόβει την ανάσα καθώς ελίσσεται πάνω από γκρεμίλες, και μετά από το πιο γνωστό μονοπάτι του Ολύμπου που κατεβαίνει στα Πριόνια μέσα από το Δάσος της Σιωπής. Και τέλος, μια μικρή διάσχιση μέρους της χαράδρας του Ενιπέα ως τη Μονή του Αγίου Διονυσίου.

Μετά το "κοφτό"

Καταφύγιο Ζολώτα

Δάσος της Σιωπής

Δίδυμοι καταρράκτες του Ενιπέα

Μονή Αγίου Διονυσίου

Θα ήθελα όμως να πω δυο κουβέντες για τα καταφύγια του οροπεδίου των Μουσών, και τους ορειβάτες που τους χάρισαν τα ονόματά τους.

Το καταφύγιο "Γιόσος Αποστολίδης" όπου μείναμε φέρει το όνομα ενός δεινού ορειβάτη, που έπεσε θύμα ατυχήματος στο Λούκι του Μύτικα στις 5 Μαΐου 1964. Γλίστρησε κατά την κατάβαση, με αποτέλεσμα να πέσει μαζί με τους σχοινοσυντρόφους του περίπου 600 μέτρα και να τραυματιστεί σοβαρά. Δύο από τα μέλη της ομάδας, που γλίτωσαν με ελαφρά τραύματα, κατέβηκαν στο Λιτόχωρο για να φέρουν βοήθεια. Ο Αποστολίδης μαζί με άλλον έναν σοβαρά τραυματισμένο ορειβάτη παρέμειναν στο βουνό, όπου ο πρώτος υπέκυψε λόγω υποθερμίας. Ο δευτερος (Δ. Ιωαννίδης) ανευρέθηκε ζωντανός από ομάδα διάσωσης με επικεφαλής τον θρυλικό Γιώργο Μιχαηλίδη και μεταφέρθηκε με ασφάλεια στο Λιτόχωρο. Στη μνήμη του Γιόσου, υπάρχει η εικονιζόμενη πλάκα στο μονοπάτι που οδηγεί από το ομώνυμο καταφύγιο προς τις Πόρτες:


Ο Χρήστος Κάκκαλος, που έχει δώσει το όνομά του στο άλλο καταφύγιο του οροπεδίου, ήταν βιολιστής και κυνηγός από το Λιτόχωρο. Τον Αύγουστο του 1913 οδήγησε στο βουνό τους πρώτους ορειβάτες που έφτασαν στην κορυφή του Ολύμπου, τους Ελβετούς Fred Boissonnas και Daniel Baud Bovy. Λεπτομέρεια: ο Κάκκαλος αναρριχήθηκε ξυπόλητος! Περισσότερα εδώ.

Ο Κάκκαλος συνόδευσε επίσης στον Όλυμπο τον Ιούνιο του 1934 τον διάσημο Ιταλό αναρριχητή Emilio Comici, που με τη σχοινοσύντροφό του Anna Escher άνοιξαν τις πρώτες κανονικές αναρριχητικές διαδρομές προς τις κορυφές Μύτικα και Στεφάνι. Όπως είπε ο Comici: "Μόλις φθάσαμε εις την κορυφή, ο Κάκκαλος που είχε παρακολουθήσει με πολλή προσοχή την αναρρίχηση, επυροβόλησε προς τιμή μας πέντε φορές. Ο ενθουσιασμός του ήτανε τόσο μεγάλος, ώστε μόλις γυρίσαμε στον καταυλισμό, εχρειάσθη να του δώσουμε μερικά μαθήματα αναρρίχησης, πάνω στις πτυχές της σκηνής, μιας και δεν υπήρχαν κοντά μας βράχια. Το μάθημά μου ήταν κωμική απομίμηση διότι δεν μου είναι γνωστά τα ελληνικά, αλλά πιστεύω ότι μεταξύ μας συννενοηθήκαμε...".

• Τα ιστορικά στοιχεία προέρχονται από το βιβλίο "Ορειβασία – Αναλυτικό τεχνικό εγχειρίδιο" των Δημήτρη Κάραλη-Άρη Θεοδωρόπουλου, έκδοση του ΕΟΣ Αχαρνών, 2007.

Τα δύο αυτά ποστ είναι αφιερωμένα στους συνορειβάτες με τους οποίους ανεβήκαμε παρέα στον Όλυμπο.


.