Διακοπή για διαφημίσεις

Και τι διαφημίσεις...

Στην πρώτη, ένας στρουμπουλός κύριος με μαύρο φανελλάκι κοιμάται στο κρεβατάκι του, αλλά ο ύπνος του είναι μάλλον ανήσυχος, θα λέγαμε: στριφογυρνάει και κάνει περίεργες γκριμάτσες. Το πλάνο εναλλάσσεται με εικόνες δασών που παραδίδονται στις φλόγες, οπότε πιάνουμε τον συμβολισμό του σκηνοθέτη: ο ευσυνείδητος συμπολίτης μας βλέπει εφιάλτες με δασικές πυρκαγιές. Τελικά πετάγεται πάνω, τρέχει στην εξώπορτα του σπιτιού του, την ανοίγει... και κοιτάει ένα γύρω το δάσος, που παραμένει καταπράσινο και άθικτο (hint: μάλλον το σπίτι του είναι αυθαίρετο, χτισμένο σε καταπατημένη δημόσια δασική έκταση, αλλά άστοναπάειστοδιάολο).

Κάπου εκεί πέφτει το μήνυμα της διαφήμισης, "Το Δάσος δίνει ζωή. Προστάτεψέ το" ή κάπως έτσι, και το σήμα της Πολιτικής Προστασίας.

Και αυτό είναι όλο. Το μόνο που δεν μας λέει η διαφήμιση είναι τι να κάνουμε για να προστατέψουμε το δάσος: Να ανάψουμε λαμπάδα στον Άγιο Φανούριο; Να φυλάμε σκοπιά από το μπαλκόνι μας με τα κυάλια; Να χορεύουμε τον χορό της βροχής τις μέρες του καύσωνα;

Τώρα, αν αναρωτηθώ πόσο, χμ, διευκολύνουν οι αρμόδιοι κρατικοί φορείς τις εθελοντικές οργανώσεις πολιτών που προσπαθούν να βοηθήσουν στην προστασία του δάσους, θα είμαι πολύ κακός άραγε; Ή πόσο προβάλλει το έργο τους η Πολιτική Προστασία;

Άλλη διαφήμιση, του ΥΠΕΧΩΔΕ αυτή τη φορά: "Το περιβάλλον αλλάζει", ή κάτι τέτοιο, ακούγεται στην αρχή και μετά πέφτουν απανωτά παχιά γράμματα σε γαλάζιο φόντο που μας ενημερώνουν για τα έργα του υπουργείου. Όχι μόνο για αυτά που έχουν γίνει, αλλά και γι' αυτά που γίνονται, ή θα γίνουν, ή υπάρχουν έστω υπό μορφήν σκέψης. Φυσικά δεν διευκρινίζεται ποια είναι ποια, κι έτσι ο πολίτης μένει με την εντύπωση ότι, π.χ., το χωροταξικό σχέδιο της χώρας είναι μια απτή πραγματικότητα.

Τώρα, σε μια χώρα όπου δεν υπάρχει κτηματολόγιο, δεν υπάρχει δασολόγιο, δεν υπάρχει χωροταξικός σχεδιασμός, δεν υπάρχει σοβαρή διαχείριση απορριμμάτων, ενώ αντίθετα υπάρχουν ένα-δυο εκατομμύρια αυθαίρετα, υπάρχουν χίλιες τόσες ανεξέλεγκτες χωματερές, η Κοινότητα μας έχει ταράξει στα πρόστιμα, πέρισυ μετρήσαμε δυόμιση εκατομμύρια καμμένα στρέμματα, τα ποτάμια μετατρέπονται σε βόθρους και οι λίμνες σε οχετούς, το να βγαίνει το Υπουργείο Περιβάλλοντος, πιθανόν το πιο αποτυχημένο υπουργείο διαχρονικά από καταβολής ελληνικού κράτους, και να κάνει διαφήμιση του έργου του με λεφτά από το δημόσιο πορτοφόλι, δεν ξέρω, αλλά μου φαίνεται τουλάχιστον πρόκληση για τη νοημοσύνη μας -αν όχι πρόσκληση για φάσκελα.

Αλλά είπαμε, μάλλον είμαι πολύ κακός.

Και για να κλείσει η τριάδα, ήρθε και η σούπερ επιτυχημένη σειρά διαφημιστικών σποτ που μας ενημερώνει ότι η θεία Μαριγούλα από το πρωί έβρασε κολοκυθάκια, έπλυνε τις κάλτσες της και μόλυνε πεντακόσιες χιλιάδες λίτρα νερό, γιατί λέει πέταξε τις μπαταρίες από το τρανζιστοράκι της στα σκουπίδια.

Και βέβαια το πνεύμα των συγκεκριμένων σποτ είναι σωστό. Και βέβαια ο καθένας από εμάς επιβαρύνει το περιβάλλον με χίλιους δύο τρόπους. Και βέβαια αυτή η επιβάρυνση θα μπορούσε να αποφευχθεί, ή έστω να μετριαστεί, αν αλλάζαμε μερικές μικρές καθημερινές μας συνήθειες, χωρίς να μας κοστίσει και τίποτα.

Αλλά πάει πολύ να έρχονται ξαφνικά ορισμένες επιχειρήσεις, όπως καλή ώρα ο Γερμανός (χορηγός του εν λόγω σποτ), και να μας λένε ότι για την μόλυνση του περιβάλλοντος φταίει πρωτίστως η κυρά Μαριγούλα. Γιατί δεν είναι οι μπαταρίες της κυρά Μαριγούλας που έκαναν τον Ασωπό, ας πούμε, έτσι όπως τον έκαναν -μην τρελαθούμε κιόλας. Και επίσης γιατί, ειδικά στο θέμα της ανακύκλωσης, οι ίδιες επιχειρήσεις έχουν τη φωλιά τους κάπως λερωμένη: τις (προβλεπόμενες από τον νόμο) υποχρεώσεις τους για τη διαχείριση και ανακύκλωση των απορριμμάτων που παράγουν τα προϊόντα τους, καθυστέρησαν όσο μπορούσαν να τις εκπληρώσουν. Όταν δεν έκαναν τελείως το κορόιδο, δηλαδή. Άλλο αν σήμερα θυμήθηκαν ξαφνικά την κοινωνική-εταιρική ευθύνη -κι έτσι έρχεται π.χ. ο Κωτσόβολος, και μας πασάρει σαν πρωτοποριακή πρακτική την ανακύκλωση ηλεκτρικών συσκευών που είναι υποχρεωμένος να προσφέρει.

Αυτά τα ολίγα και καλή εβδομάς (για να μην πιάσω στο στόμα μου και την άλλη φοβερή επιτυχία, με τον ενοχικό διάλογο του Κακού Καπνιστή "μαγκιά μου!" με το Αγγελικόν Ήμισυ του εαυτού του, και παραγίνω κακός...)


.