"...Τα στολίδια, τα ρούχα, η εμφάνιση, οι δημόσιες εκδηλώσεις, αποτελούν μία γλώσσα επικοινωνίας.
...Όταν πρόκειται να κατασκευαστεί μία βεντέτα ή ένας πρόεδρος, μία επιτροπή ειδικών -άνθρωποι της McCan Erickson ή της Walter Thompson, σημειολόγοι, διαφημιστές, μόδιστροι- προδιαγράφουν ως και την τελευταία λεπτομέρεια στην εμφάνισή του, ως και την τελευταία τρίχα στο χτένισμά του. Μια στραβή γραβάτα και ανασκουμπωμένα μανίκια, σε μια αγροτική πολιτεία, μιλούν για τη λαϊκότητα και την απλότητα του υποψήφιου για την προεδρία. Εκείνο το απείθαρχο τσουλούφι που έπεφτε στο μέτωπο του Τζον Φ. Κένεντι, είχε προσελκύσει χιλιάδες γυναικείες ψήφους".
(Daniel Chavarría, "Χαιρετίσματα στο θείο", εκδόσεις Opera 1998, μετάφραση Κρίτων Ηλιόπουλος).
"Πολλοί πιστεύουν ότι η Χίλαρι Κλίντον έδειξε περισσότερο ευάλωτη και ανθρώπινη, αν και οι σκεπτικιστές σημειώνουν ότι το συναισθηματικό στοιχείο που επέδειξε τις τελευταίες ημέρες μοιάζει πολύ υπολογισμένο, ιδιαίτερα μετά τη σκληρή κριτική που άσκησε στον Μπάρακ Ομπάμα.
Σε ομιλία της στο Πόρτσμουθ, απαντώντας στην ερώτηση πώς αντέχει σε μια τόσο επίπονη διαδικασία, η πρώην πρώτη κυρία χαμήλωσε τη φωνή της, συγκράτησε μερικά δάκρυα και δήλωσε: Κάποιοι από εμάς χρειάζεται να το κάνουν ενάντια σε όλες τις δυσκολίες, επειδή νοιαζόμαστε γι' αυτή τη χώρα".
(Από το www.in.gr, 9 Ιανουαρίου 2008)
"Όταν κριτήρια επιλογής των ψηφοφόρων γίνονται οι τρίχες και τα δάκρυα, είναι απολύτως φυσιολογικό στο τέλος να τραβάνε τα μαλλιά τους κλαίγοντας".
(Χασοδίκης, 10 Ιανουαρίου 2008 -ολ ράιτς ριζέρβντ, ρονγκς του)
Κάνεις λάθος. Δεν μετρούν μόνο τα επουσιώδη, όπως οι τρίχες και τα δάκρυα, αλλά και τα ουσιώδη: το χρώμα του πουκάμισου, η απόχρωση του κοστουμιού, το σωστό ξύρισμα, η επιδερμίδα.... :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή χρονιά
π2 καλή χρονιά και σε σένα, ευχαριστώ για το ενδιαφέρον λινκ, και welcome back (καιρό είχαμε να σε ακούσουμε).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι το τραγικό της τελευταίας σοφίας, είναι ότι η σύνδεση κριτηρίων και τελικών δακρύων, γίνεται από ελάχιστους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦανταζεσαι να γινει προεδρος;;;;
ΑπάντησηΔιαγραφή@xavier
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ, όχι και σοφίας. Λογοπαίγνιο θα το έλεγα... Καλωσόρισες στη γειτονιά μας, ελπίζω να σε βλέπουμε -με μια ματιά που έριξα στο μπλογκ σου μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον...
@Πρέζα TV
Μη μου πεις ότι θα το θεωρήσεις έκπληξη;
Καλησπέρα :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο έχω γράψει κιόλας.
Θεωρώ αυτού του τύπου τους υποψηφίους - συνεντεύξεις διασκεδαστών.
Αν ποτέ ο προεκλογικός τους αγώνας βασιστεί στις αρχές της πολιτικής και με στόχο την σωστή διακυβέρνηση, μπορεί και να έχουν μία ελπίδα.
Πιστεύω ή θέλω να ελπίζω ότι ο αμερικανικός λαός θα ξυπνήσει κάποια στιγμή.
Μακάρι Βάσσια μου, αλλά φοβάμαι ότι αυτό είναι πολύ δύσκολο. Ακόμη και η συζήτηση για τον Ομπάμα και τις προοδευτικές του θέσεις μου θυμίζει την περίοδο που ήταν υποψήφιος ο Δουκάκης, κι εμείς εδώ κάναμε όνειρα (οι αφελείς) για την επερχόμενη "δικαίωση" των "εθνικών" μας θέσεων...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι έτσι δομημένο το αμερικανικό πολιτικό σύστημα, που αμφιβάλλω αν μπορούμε να περιμένουμε ριζοσπαστικές αλλαγές στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ ανεξαρτήτως του ποιος θα γίνει πρόεδρος. Αλλά ίδωμεν...
Κεφάτος μας γύρισες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ εμπνευσμένο το τελευταίο λογοπαίγνιο!
Επί της ουσίας εννοείται ότι συμφωνώ.
Στο μεταξύ, έχουν αρχίσει να προκύπτουν στοιχεία σύμφωνα με τα οποία η ανατροπή που πέτυχε η δακρύζουσα στο New Hampshire, ίσως δεν είναι τελικά και τόσο αθώα. Άλλοι φοβούνται πως η αναξιοπιστία των αυτόματων καταμετρήσεων σε ορισμένες πολιτείες μπορεί να προκαλέσουν χαμό στις εκλογές.
ΑπάντησηΔιαγραφήπ2, λες να έχουμε τα καλά του 2000 στη Φλόριντα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι γιατί όχι, εδώ που τα λέμε; Αν έγινε μία φορά, γιατί να μην ξαναγίνει;