Μεγαλοπιασίματα

Για να μπει η εβδομάδα μας ήρεμα κι ωραία, ιδού η συμμετοχή του ταπεινού αυτού ιστολογίου στο παιχνίδι "Μεγαλοπιάνομαι, μεγαλοπιάνεσαι, μεγαλοπιάνεται" που παίζεται εσχάτως στην ελληνική μπλογκόσφαιρα και στο οποίο με προσκάλεσε η Γιαγιά Ντακ.


"Καλά ρε φίλε, επειδή ανέβηκες σε πέντε-έξι βουναλάκια νομίζεις ότι είσαι έτοιμος για το Έβερεστ;", θα μπορούσε να είναι η ερώτηση. Όχι βέβαια, αλλά εδώ μεγαλοπιανόμαστε -το είπαμε. Και υπ' αυτήν την έννοια, τι καλύτερο από τη Στέγη του Κόσμου, από το σημείο όπου δεν υπάρχει τίποτα ψηλότερο για να δεις ή να ανέβεις;


Ναι, θα ήθελα να έχω γράψει αυτό το βιβλίο μαζί με τον πρόωρα χαμένο Άγγλο συγγραφέα Bruce Chatwin, και συνεπώς θα ήθελα να έχω κάνει μαζί του αυτό το ταξίδι στην Παταγωνία, στα ίχνη δύο γκρίνγκο ληστών-θρύλων της περιοχής, του Μπουτς Κάσιντυ και του Σάντανς Κιντ, ξεστρατίζοντας εδώ κι εκεί σε άλλες ιστορίες, άλλων ελασσόνων ηρώων όπως ο Αντόνιο ντε Σότο, ο Φακόν Γκράντε, ο Τσάρλι Μίλγουωρντ...



Τέλος, ανάμεσα σε εκατοντάδες κινηματογραφικούς ήρωες, θα ήθελα να έχω παίξει αυτόν τον ρόλο: του Αλ Πατσίνο στο Insider. Του επίμονου δημοσιογράφου-παραγωγού που τα βάζει με θεούς και δαίμονες προκειμένου να βγάλει την ιστορία του στον αέρα, που κόβει τις γέφυρες με το ίδιο του το κανάλι και ρισκάρει την καριέρα του, που στο τέλος, όταν καταφέρνει και γίνεται το δικό του, δεν επαναπαύεται στις δάφνες του αλλά φοράει το πανωφόρι του και φεύγει σαν κύριος, με το κεφάλι ψηλά (αν και στην πραγματικότητα δεν έγινε έτσι) και με τις νότες της εισαγωγής του "Safe from Harm" να τον ακολουθούν...

Μέχρις εδώ. Αν και είναι αντίθετο στα ήθη του παιχνιδιού, ας μου επιτραπεί να μην απευθύνω ονομαστικές προσκλήσεις σε άλλους ιστολόγους να... μεγαλοπιαστούν. Όποιος θέλει ας πάρει μέρος στο παιχνίδι -με μεγάλη ευχαρίστηση θα διάβαζα τις συμμετοχές πολλών. Λοιπόν;