Inventory

Ανταποκρινόμενος στην πρό(σ)κληση της Marinas, παρουσιάζω σήμερα μερικά από τα αντικείμενα που σημαδεύουν την καθημερινότητά μου... Δεν διεκδικούν βέβαια κανένα Όσκαρ πρωτοτυπίας, αλλά τι να κάνουμε -οι συνάδελφοι τουλάχιστον θα με κατανοήσουν... Πάμε λοιπόν:


Η αγαπημένη μου κούπα: Υπό κανονικές συνθήκες, και εφόσον είναι διαθέσιμη (=δεν είναι άπλυτη) φιλοξενεί και τρατάρει τον πρώτο καφέ της ημέρας (από τους τέσσερις-πέντε). Όπως ευκρινώς διακρίνεται στην φωτογραφία, την πρόσοψή της κοσμεί η εικόνα του δημοφιλούς Γαλάτη ήρωα Οβελίξ, με τον οποίο κάποιοι κακεντρεχείς βρίσκουν ότι παρουσιάζω ομοιότητες, ιδίως στην Χάρη και την Ευλυγισία. Ουδέν σχόλιον.
trivial data: Η εν λόγω κούπα είναι δώρο καλού φίλου και συναδέλφου, με τον οποίο μοιραζόμαστε (μεταξύ άλλων) φανατική αγάπη για τις περιπέτειες του Αστερίξ του Γαλάτη και των λοιπών παρεπιδημούντων στο γνωστό γαλατικό χωριό...


Χαρτοφύλαξ: Μας συνδέει μια σχέση αμοιβαίου σαδισμού: Εγώ καθημερινά τον φορτώνω με φακέλλους, ημερολόγιο, πορτοφόλι για τα ψιλά, ομπρέλλα, χαρτάκια πεταμένα δώθε κείθε, κι άλλους φακέλλους. Αυτός ανταποδίδει φορτώνοντας τον ώμο μου με βάρος. Ο εικονιζόμενος είναι ο τέταρτος (αν δεν απατώμαι) μέσα σε μία δεκαετία, εξ ου συνάγουμε ότι ο μέσος χρόνος ζωής/αντοχής εκάστου χαρτοφύλακος ανέρχεται σε 2 ½ έτη.
trivial data: Πάντοτε μαύρος (κάνει πιο επίσημος), πάντοτε με λουρί (για να κρεμιέται και στον ώμο) και πάντοτε με άνοιγμα τύπου "φάκελλος" (για να μπορώ να τον ανοίγω και όρθιος, όταν δεν έχω πού να τον ακουμπήσω -για τον χαρτοφύλακα μιλάω πάντοτε...).


Κινητό: Είμαι απολύτως πεπεισμένος ότι πρόκειται για μηχάνημα του διαβόλου (ή/και του δικηγόρου του). Παρ' όλα αυτά, είναι εντελώς απαραίτητο και πρέπει να ομολογήσω ότι με έχει σώσει αρκετές φορές. Ωστόσο, έχει την κακή συνήθεια να χτυπάει τις πιο ακατάλληλες στιγμές (όταν μιλάω στο σταθερό και ταυτοχρόνως μου χτυπούν και το κουδούνι, όταν βρίσκομαι μέσα στο μετρό, όταν το έχω ξεχάσει ανοιχτό μέσα στο δικαστήριο -μου συμβαίνει εξαιρετικά σπάνια-, όταν επισκέπτομαι το μέρος όπου και οι βασιλείς πάνε μόνοι τους -και χωρίς κινητό, I suppose...). Από τα απαριθμούμενα εδώ αντικείμενα, είναι αυτό που κινδυνεύει περισσότερο με Ξαφνικό Θάνατο -μετά από την ατάκα "ποιος πούστης είναι πάλι;", συχνά μου έρχεται η παρόρμηση να το πετάξω στον απέναντι τοίχο εκσφενδονιστί (κατά το "ασκαρδαμυκτί")...
trivial data: Δεν αλλάζω συχνά συσκευή (αυτή είναι η τρίτη σε επτά χρόνια), και όταν αλλάζω παίρνω κάποιο από τα απλούστερα/φτηνότερα της αγοράς. Ομολογώ όμως ότι μερικές φορές μπαίνω στον πειρασμό να ενδώσω στα θέλγητρα ενός από αυτά τα κομψοτεχνήματα με τα άπειρα τσουμπλέκια (mp3όφωνο, φωτογραφική μηχανή, ηλεκτρική οδοντόβουρτσα, θερμόμετρο φούρνου κλπ).


Ημερολόγιο: Παρά την επέλαση της σύγχρονης τεχνολογίας, το εν λόγω ταπεινό καλεντάρι είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μου. Σε αυτό καταγράφονται όλες οι σημαντικές επαγγελματικές υποχρεώσεις της ημέρας (δικαστήρια, ραντεβού με πελάτες, τηλέφωνα που πρέπει να κάνω, τηλέφωνα που πρέπει να μου κάνουν κλπ.), καθώς και μερικές μη-επαγγελματικές (να πάρω τα ρούχα από το καθαριστήριο, να πληρώσω τα κοινόχρηστα κλπ). Είναι το τελευταίο πράγμα που κοιτάζω πριν φύγω από το γραφείο και το πρώτο όταν έρχομαι.
trivial data: Το χορηγεί ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών στα μέλη του κάθε χρόνο και είναι προσαρμοσμένο στην πραγματικότητα του Αθηναίου δικηγόρου: διαθέτει συνοπτικό ημερολόγιο των δύο επομένων ετών (για να σημειώνουμε και τις πιο μακρινές δικασίμους), τηλεφωνικό κατάλογο των δικαστηρίων κλπ. Παλιότερα παρέθετε και αποσπάσματα από τον Κώδικα Δεοντολογίας στα περιθώρια, αλλά φαίνεται ότι κρίθηκαν περιττά...

Κι εδώ τελειώνει η απαρίθμηση. Τίποτα πρωτότυπο, όπως βλέπεις Μοναδικέ μου Αναγνώστη. Προς στιγμήν σκέφτηκα να συμπεριλάβω και τον υπολογιστή στη λίστα, αλλά τελικά έκρινα ότι δεν εμπίπτει στην έννοια του "αντικειμένου": με τόσα παραφερνάλια (κουτί, οθόνη, πληκτρολόγιο, ποντίκι, εκτυπωτής, modem, ηχεία), είναι μάλλον εγκατάσταση και όχι αντικείμενο...

Πάει κι αυτό. Άλλος κανείς να παραλάβει τη σκυτάλη;