Η επιλεκτική αγανάκτηση ενός τίμιου εκδότη

Όταν αρχηγοί κομμάτων μιλάνε για "πόλεμο", όταν δημοσιογράφοι στις μεγάλες εφημερίδες ονομάζουν τον πρωθυπουργό "πολιτικό δολοφόνο και οικονομικό τρομοκράτη", όταν πολιτικοί δηλώνουν "οι τρομοκράτες βρίσκονται στο υπουργείο οικονομικών", ξέρουν τι κάνουν. Δεν έχουμε να κάνουμε με τις συνηθισμένες υπερβολές της πολιτικής αντιπαράθεσης, οι τεχνικοί της εξουσίας ξέρουν πολύ καλά τη σημασία των λέξεων. Όταν ένας πολιτικός αρχηγός, μια φράση πάντα, μόνιμα προσπαθεί να εμπεδώσει στην συνείδηση της κοινής γνώμης "έχουμε πόλεμο", πόλεμος, πόλεμος συνέχεια, η αποτρόπαια λέξη να γίνει οικεία, ξέρει τα αποτελέσματα: ένα πολιτικό κλίμα που θα λυντσάρονται οι πολιτικοί και θα καίγονται ζωντανοί οι υπάλληλοι της Μαρφίν γιατί δουλεύουν όταν οι άλλοι διαδηλώνουν. Αν έχουμε "πόλεμο", αν έχουμε "κατοχή", αν πρέπει να αντισταθούμε στα σχέδια των "ξένων", λέει το κρυφό μήνυμα του λαϊκισμού, τότε επιτρέπεται η αυτοδικία, επιτρέπεται η τρομοκρατία, επιτρέπεται η βία, δεν υπάρχουν νόμοι.

Απ' όσο ξέρω, ο μόνος πολιτικός αρχηγός που δήλωσε ανοιχτά ότι έχουμε πόλεμο είναι η συντρόφισσα Αλέκα. Σύμφωνα λοιπόν με τον καλό δημοσιογράφο Φώτη Γεωργελέ, που ανακαλύπτει υποσυνείδητα μηνύματα στα λόγια της σ. Αλέκας όπως άλλοι ανακαλύπτουν επικλήσεις στον Σατανά στους στίχους των Led Zeppelin (αν παίξεις ανάποδα την κασέτα), σύμφωνα με τον κύριο Γεωργελέ λοιπόν, η συντρόφισσα Αλέκα δεν υπερβάλλει απλώς, αλλά σκόπιμα και συνειδητά προάγει την αυτοδικία, την οχλαγωγία, την τρομοκρατία, τη βία.

Κοίτα όμως πώς τα φέρνει η πουτάνα η ζωή, και πριν καλά καλά κρυώσει το πληκτρολόγιο του Φώτη του Γεωργελέ, δημοσιεύονται οι παρακάτω δηλώσεις:

"Δεν γίνεται να βρισκόμαστε σε πόλεμο και στα μετόπισθεν να έχουμε εμφύλιο": Γιάννης Στουρνάρας, γενικός διευθυντής του ΙΟΒΕ (αυτός βλέπει πολέμους μέσα-έξω).

"Προσβλέπω στο σοκ της κρίσης - μπορεί να καλέσει στα όπλα τις πιο ανήσυχες και δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας": Δημήτρης Δασκαλόπουλος, πρόεδρος του ΣΕΒ (και διακεκριμένος συλλέκτης).

"Βρισκόμαστε ακόμη σε πόλεμο. Δίνουμε καθημερινά μάχες": Πρωθυπουργός -ναι ναι, ο ίδιος που είχε ξεκινήσει κάποτε την πολεμοχαρή φιλολογία, με κείνο το περίστροφο που είχε ακουμπήσει στο τραπέζι, αν ενθυμείστε.

Ξανακοιτάω σήμερα το site της Athens Voice, μήπως ο καλός δημοσιογράφος Φώτης Γεωργελές έχει εξαπολύσει κανέναν καινούργιο φιλιππικό κατά της πολεμοχαρούς φιλολογίας που προάγει την οχλοκρατία, την αυτοδικία και τη βία, αλλά δεν βλέπω τίποτα. Περιέργως, φαίνεται πως ο κύριος Γεωργελές μόνο τις πολεμικές ιαχές της σ. Αλέκας θεωρεί κυριολεκτικές -των άλλων είναι απλώς σχήματα λόγου, ποιητική αδεία, λογοτεχνίζουσες τσαχπινιές για να νοστιμέψει το κείμενο. Αν όμως είναι να ψάχνουμε και να ανακαλύπτουμε υποσυνείδητα μηνύματα, γιατί να μην τα ψάχνουμε παντού; Γιατί να μην εικάσουμε ότι και η περί πολέμου φιλολογία του πρωθυπουργού ή του προέδρου του ΣΕΒ δεν είναι αθώα, δεν είναι "συνηθισμένες υπερβολές της πολιτικής αντιπαράθεσης", αλλά έχει συγκεκριμένο σκοπό: να μας υποβάλλει, και να μας κάνει να αποδεχτούμε και να εμπεδώσουμε το μήνυμα ότι έχουμε πόλεμο, η πατρίς κινδυνεύει, δίνουμε τον υπέρτατο αγώνα για να τη σώσουμε. Και βέβαια, κάθε πόλεμος έχει και (αθώα) θύματα, έχει νεκρούς, έχει σακατεμένους, έχει ερείπια, έχει άμαχο πληθυσμό που υποφέρει. Σφίξτε τα δόντια πατριώτες, η σωτηρία της πατρίδας αξίζει κάθε θυσία, πόσο μάλλον που τις θυσίες θα τις κάνετε εσείς, όχι εμείς.

Από τον Αύγουστο ακόμα οι ελεγκτές της τρόικας μας είχαν πει ότι εντάξει, αρκετά μάτωσαν οι οικονομικά ασθενέστεροι, είναι ώρα να συνεισφέρουν και οι πιο προνομιούχοι. Τα ίδια είπε και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας πριν καμιά εικοσαριά μέρες, τα ίδια είπε μέχρι και αυτός ο πολύς Ντομινίκ Στρος-Καν. Και που τα είπαν; Η επόμενη δέσμη μέτρων που έπεσε στα κεφάλια μας μετά από αυτές τις δακρύβρεχτες δηλώσεις περιλαμβάνει άλλη μια περικοπή αποδοχών των εργαζομένων, άλλη μια αύξηση του ΦΠΑ, εισιτήριο για τα Επείγοντα των νοσοκομείων, αύξηση στα εισιτήρια των λεωφορείων. Αυτά είναι τα μέτρα με τα οποία θα συνεισφέρουν οι έχοντες; Έτσι θα αποκατασταθεί η κοινωνική δικαιοσύνη στην κατανομή των οικονομικών βαρών του μνημονίου; Μήπως, μήπως λέω, κοροϊδευόμαστε;

Αντί η κοινωνία μας αυτή τη στιγμή να δουλεύει μέρα νύχτα για να αποτρέψει την πτώχευση, έχει κατεβάσει τα ρολά, έχει παραλύσει την αγορά και διεκδικεί την αδύνατη επαναφορά στο παρελθόν, στην κατάσταση πριν την χρεοκοπία, λέει ο Φώτης ο Γεωργελές. Δηλαδή το φταίξιμο είναι πάλι της κοινωνίας, φταίμε όλοι εμείς που δεν δουλεύουμε. Ε να δουλέψουμε ρε παιδιά, αλλά για μισό λεπτό, μήπως πρέπει να δουλέψει και κανας άλλος; Μήπως πρέπει κάτι να κάνουν κι αυτοί που απέσυραν φέτος απ' τις τράπεζες 27 δις ευρώ -και θα αποσύρουν άλλα 20 του χρόνου; Και μη μου πείτε ότι όλοι αυτοί ήταν αργόμισθοι των ΔΕΚΟ. Μήπως πρέπει να κάνει κάτι και το Υπουργείο των Οικονομικών για τα 36 δις ετησίως της φοροδιαφυγής; Ή μήπως έκανε και μας διαφεύγει; Αλλά ξέχασα, το επείγον τώρα είναι να καθαρίσουν τα βιβλία, να σβηστούν τα 24 δις των ανεπίδεκτων εισπράξεως οφειλών προς το Δημόσιο. Για τα υπόλοιπα 8 δις που είναι επιδεκτικά εισπράξεως, θα γίνει κάτι;

Αυτά είναι ερωτήματα χωρίς απάντηση. Το αστείο της ιστορίας είναι ότι τα ίδια ερωτήματα λίγο πολύ έθετε και ο ίδιος ο Φώτης ο Γεωργελές, σκάρτους δυο μήνες πριν, όταν έγραφε "πριν όμως από τους μισθούς των σιδηροδρομικών, δεν πρέπει να δούμε τι γίνεται στον πυρήνα της λεηλασίας;", όταν αναρωτιόταν "ως πότε θα μας κοροϊδεύουν με την αεραθλητική λέσχη Ικαρίας και τον οργανισμό Αργιλομάζης;". Τι σκατά άλλαξε από τότε; γιατί η πραγματικότητα μια φορά δεν άλλαξε, ο πυρήνας της λεηλασίας χαίρει άκρας υγείας, οι μισθοί των σιδηροδρομικών είναι που πετσοκόβονται. Άρα εικάζω ότι άλλαξε η αντίληψη του καλού δημοσιογράφου για την πραγματικότητα.

Δεν είναι όλα τα αιτήματα δίκαια, σύμφωνοι. Σε πολλές περιπτώσεις, οι αντιδράσεις προέρχονται από βολεμένους που δεν θέλουν να χάσουν τη βολή τους, σύμφωνοι και πάλι. Αλλά ας σταματήσει πια η κοροϊδία, το πρόβλημα δεν είναι μόνο οι βολεμένοι, το πρόβλημα είναι ότι γίνεται πράγματι πόλεμος και τα θύματα είμαστε όλοι εμείς, ότι το κοινωνικό συμβόλαιο μετατράπηκε σε κουρελόχαρτο μέσα σε λίγους μήνες, κι όταν ο άλλος διαβάζει στην εφημερίδα για τις γαλλογερμανικές τράπεζες που ξεφορτώνονται ελληνικά ομόλογα την ώρα που ο μισός πλανήτης φωνάζει ότι τη χρεοκοπία δεν τη γλιτώνουμε με τίποτα, είναι λιγάκι δύσκολο να πιστέψει ότι όλα τούτα γίνονται για το καλό του, για τη σωτηρία της πατρίδος και τα συναφή. Κι επειδή ετοιμάζομαι να γίνω πολύ πικρόχολος, το κόβω εδώ...


.