Die Welle

Ομολογώ ότι τον τελευταίο καιρό έχω κολλήσει λίγο με το θέμα "βία και εγκληματικότητα" -φαίνεται και από τα πρόσφατα ποστ νομίζω, αν και (ελπίζω) όχι με τον τρόπο που κόλλησαν Αλαβάνος και Καρατζαφέρης, στην προσπάθειά τους να ερμηνεύσουν τον Σολωμό (το μεγαλείο του σουρεαλισμού στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Τέλος πάντων).

Χτες είδα στο ίντερνετ δύο πολύ χαρακτηριστικές ειδήσεις:

Πρώτη: Σχεδόν ένας στους δύο Γάλλους επικροτεί τη νέα μέθοδο "απαγωγής αφεντικών" ως μέσο διεκδίκησης εργασιακών δικαιωμάτων, όπως προκύπτει από δημοσκόπηση του ινστιτούτου CSA για λογαριασμό της εφημερίδας "Le Parisien" (εδώ).

Δεύτερη: Στις ΗΠΑ, κοινωνιολόγοι και εγκληματολόγοι ισχυρίζονται πως, αν και δεν συνδέονται όλοι οι φόνοι με τα οικονομικά προβλήματα στη χώρα, εν μέρει τουλάχιστον το πρόσφατο κύμα πολλαπλών ειδεχθών δολοφονιών οφείλεται κατά πάσα πιθανότητα στην "οργή που προκαλεί η ύφεση" (εδώ).

Τώρα, η Ελλάδα δεν είναι βέβαια ούτε ΗΠΑ ούτε Γαλλία. Όσο κι αν έχει αναπτυχθεί η χώρα μας, μια διαφορά φάσης με τα πιο προηγμένα κράτη της Δύσης την έχει ακόμα. Αυτό μπορεί γενικά να είναι πρόβλημα, όμως σε μερικές περιπτώσεις μας δίνει τουλάχιστον τη δυνατότητα να προβλέψουμε ζητήματα που μπορεί να αντιμετωπίσει στο μέλλον (κοντινό ή πιο μακρινό) η κοινωνία μας, παρατηρώντας τα προβλήματα που οι δυτικοί σύμμαχοι αντιμετωπίζουν σήμερα.

Αν λοιπόν στις δυτικές κοινωνίες καταγράφεται μια βίαιη στροφή, και αν η στροφή αυτή συνδέεται ανοιχτά από ορισμένους τουλάχιστον επιστήμονες με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της ύφεσης και της οικονομικής κρίσης, αυτό θα έπρεπε να χτυπάει και ένα καμπανάκι για την δική μας κοινωνία.

Θα έπρεπε να μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε τον κίνδυνο της εμφάνισης ενός άλλου τύπου βίας, ενός άλλου τύπου εγκληματικότητας, με διαφορετικά αίτια από τα συνήθη, που επομένως χρειάζεται ίσως μια άλλου τύπου αντιμετώπιση.

Ήδη το Αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας, στην έκθεσή του "Εγκληματικότητα έτους 2008" (Φεβρουάριος 2009) χαρακτηρίζει τη διεθνή οικονομική κρίση "νέο εγκληματογόνο παράγοντα που προκαλεί παράλληλα εγκληματοφοβία και ανασφάλεια". Και αναγνωρίζει ως "επιστημονικά παραδεκτό" ότι "τα αμιγώς αστυνομικά μέτρα αντιμετώπισης δεν αρκούν από μόνα τους να επηρεάσουν καθοριστικά τους ποσοτικούς δείκτες που εκφράζουν το πρόβλημα" (εδώ).

Ξαναλέω: αυτά τα λέει επισήμως, όσο πιο επισήμως γίνεται, το Αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας. Την ίδια ώρα που η πολιτική ηγεσία της αστυνομίας, το υπουργείο Δικαιοσύνης, ο ίδιος ο πρωθυπουργός και μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ περιορίζουν το πλαίσιο εξέτασης του όλου προβλήματος σε ζητήματα όπως το άσυλο, οι κάμερες, οι κουκούλες και η περιύβριση αρχής.

Και διερωτώμαι, μήπως τελικά μας ξεφεύγει η ουσία του προβλήματος; Ή, αν όχι η ουσία, τουλάχιστον το βάθος του; Μήπως στεκόμαστε στην επιφάνεια; Μήπως αυτή η προσέγγιση είναι κάπως κοντόφθαλμη;

Από την άλλη βέβαια, τέτοια ζόρικα προβλήματα απαιτούν πολιτικούς, δημοσιογράφους και πολίτες με ούμπαλα για να τα συζητήσουν σοβαρά και να τα αντιμετωπίσουν. Ενώ για να γεμίσεις την Αθήνα με κάμερες αρκούν πολύ λιγότερα.

Εν πάση περιπτώσει, εγώ δεν πρόκειται να επανέλθω στο θέμα. Σε καλό να μας βγει -και καλό Σαββατοκύριακο.


.