It's showtime, folks!

Ώρες ώρες Μοναδικέ μου Αναγνώστη νιώθω σαν την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων -από κάθε πόρτα της πραγματικότητας που ανοίγω, ξεπετάγονται σουρεαλιστικά σκηνικά και γάτες του Τσέσαϊρ.

Διάβαζα χτες το βράδυ στη στήλη ΖΑΠ-ΖΑΠ της Ελευθεροτυπίας την παρακάτω είδηση -και δεν πίστευα στα μάτια μου:

Ο Λαζόπουλος λέει κάλεσε στο προχτεσινό Αλ-Τσαντίρι του τους τρεις υποψηφίους για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ.

Βενιζέλος και Σκανδαλίδης αποδέχθηκαν ευχαρίστως την πρόσκληση, αλλά ο Γιωργάκης αρνήθηκε ευγενικά.

Τελικά, λέει, επειδή η πρόσκληση απαιτούσε την συγκατάθεση και παρουσία και των τριών, το χάπενινγκ δεν έγινε καθόλου -δεν πήγαν ούτε οι άλλοι δύο.

Πάλι καλά δηλαδή που αρνήθηκε ο Γιωργάκης και δεν το είδαμε κι αυτό: τους τρεις υποψηφίους αυριανούς αρχηγούς της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και ergo πιθανούς μέλλοντες πρωθυπουργούς, καθισμένους γύρω γύρω προσπαθώντας να το παίξουν άνετοι-και-χαλαροί, και στη μέση τον Λαζόπουλο ντυμένο γύφτο, με την τραγιάσκα και το μικρόφωνο στο χέρι, να τους κάνει ερωτήσεις.

"Και δε με λες εσύ Γκιωργκάκη, τι θα κάμεις γκια την ανεργκία;"

"Μπενιζέλο, ακούς που σε λέω, τες ντίαιτα!"

"Μπρε Σκανταλίντη, ωραία τα λες αλλά ποιος σε ακούει;"

Φαντάζομαι τον Λαζόπουλο να σειέται και να λυγιέται, να σπάει τη μεσούλα μπρος-πίσω και να τινάζει το χέρι πάνω-κάτω, και τον Γιωργάκη να τον κοιτάζει με αυτό το γλυκανάλατο χαμόγελο (σαν να κάθεται σε καφέ της Βιέννης και να ζητάει τη ζάχαρη από το διπλανό τραπέζι).

Και διερωτώμαι: γιατί πρέπει όλα στην Ελλάδα να τα κάνουμε τραβεστί;

Είναι ποτέ δυνατόν να γίνει σοβαρή πολιτική συζήτηση στο πλαίσιο μιας σατιρικής εκπομπής; Ο Βενιζέλος και ο Σκανδαλίδης, που δέχτηκαν να πάνε, τι σκέφτονταν αλήθεια; Ότι η εκπομπή έχει 55 % τηλεθέαση; Είναι αυτό κριτήριο;

Αν είναι έτσι, τότε αύριο ας πάνε στη Μενεγάκη, μεθαύριο στον Αρναούτογλου, και αν προλαβαίνουνε το Σάββατο το μεσημεράκι, έχει από κάτω από το σπίτι μου ένα ουζερί που κάθε Σαββατοκύριακο βάζει χταποδάκι στα κάρβουνα -να κανονίσουμε κι εκεί ένα ντημπέητ, να μαζευτεί όλη η γειτονιά να τους ακούσει. Θα πω και του Γιάννη του κρεοπώλη απέναντι να βγάλει στο πεζοδρόμιο τρεις καρεκλίτσες που έχει στο μαγαζί, θα πάρουμε και μερικά καφασάκια της μπίρας από το ψιλικατζίδικο και θα βολευτούμε.

Όλο και περισσότερο η λειτουργία της Δημοκρατίας μας ευτελίζεται, μετατρέπεται σε τηλεοπτικό θέαμα που ρυθμίζεται σύμφωνα με τις ανάγκες του prime-time και της διαφημιστικής αγοράς. Στις εκλογές, αντί να διαβάζουμε τα προγράμματα των κομμάτων, περιμένουμε να δούμε τους αρχηγούς στο ντημπέητ να στέκονται σαν τα σχολιαρόπαιδα στον πίνακα και να απαντούν σε ερωτήσεις με το μάτι στο χρονόμετρο, μην τυχόν βγουν εκτός χρόνου και τους διακόψει το διαφημιστικό διάλειμμα.

Σήμερα, για την εκλογή του προέδρου ενός κόμματος, που στο κάτω κάτω της γραφής είναι μια εσωκομματική διαδικασία, το (ούτως ή άλλως περιττό) ντημπέητ παραλίγο να μεταφερθεί στο τηλεοπτικό (αλ) τσαντίρι. Αύριο, για την επιλογή π.χ. διοικητού της Τραπέζης της Ελλάδος θα οργανώνουμε reality-show τύπου Survivor και για την προαγωγή των δικαστικών το τηλεπαιχνίδι "Ποιος θέλει να γίνει Αρεοπαγίτης". Μεθαύριο θα μπορούμε να καταργήσουμε και τα εκλογικά τμήματα -θα ψηφίζουμε από το σπίτι με το τηλεκοντρόλ, ή με SMS στο 090-11-EKLOGES (όπως Αμερική), και τρεις τυχεροί τηλεψηφοφόροι θα κερδίζουν από μια καφετιέρα.

Εμείς γελάμε, Μοναδικέ μου Αναγνώστη, αλλά η κατάσταση δεν είναι καθόλου για γέλια. Εκτός πια κι αν το πάρουμε απόφαση ότι έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα, κι ότι η πολιτική έτσι πρέπει να διακονείται: με διαφημιστικά σποτ και τηλεοπτικές υπερπαραγωγές. Οπότε, έλα το βράδυ να την αράξουμε στον καναπέ, φέρε και από την κάβα κανένα ξηροκάρπιον όπως θα έρχεσαι. Εγώ θα ανοίξω μια μποκάλα ουίσκυ, κι αν μας πιάσει λιγούρα θα παραγγείλουμε σουβλάκια. Καλή μας χώνεψη.

Σε χαιρετώ

Χασοδίκης