Κρατάω το στόμα μου κλειστό
Τα χείλη μου ματώσανε
Κι αυτοί που μας προδώσανε
Ανέραστοι να μείνουν
Κουφάλες, δεν ξοφλήσαμε,
Αυτό έχω μόνο να τους πω,
Τα όνειρα των εραστών
Δε σβήνουν...
Τα χείλη μου ματώσανε
Κι αυτοί που μας προδώσανε
Ανέραστοι να μείνουν
Κουφάλες, δεν ξοφλήσαμε,
Αυτό έχω μόνο να τους πω,
Τα όνειρα των εραστών
Δε σβήνουν...
Οι πασίγνωστοι στίχοι είναι από το τραγούδι του Διονύση Τσακνή "Νοέμβρης '90 (Δεκαεπτά χρόνια μετά)" -σήμερα, άλλα 17 χρόνια μετά...
Είμαι ντεμοντέ, Μοναδικέ μου Αναγνώστη, το ξέρω -ποιος ακούει Τσακνή σήμερα; Δεν με νοιάζει όμως.
Τους αγαπάω αυτούς τους στίχους. Κι ας είναι λίγο "συνθηματικοί", κι ας ακούγονται ίσως λίγο μελό. Εμένα μου αρέσουν.
Και τι υπέροχη κατάρα, "αυτοί που μας προδώσανε / ανέραστοι να μείνουν...". Και μετά, μια ασεβής κιθάρα...
Στο αφήνω να το ακούσεις και σε χαιρετώ
Χασοδίκης
"τα όνειρα των εραστών δε σβήνουν.."
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλη σου μέρα :)
είναι ενα πολυ αγαπημένο τραγουδι.
ΑπάντησηΔιαγραφήαν θελεις ριξε μια ματια στα δυο τελευταια ποστ του οικολογουντες(www.elladitsamas.blogspot.com),Μιλανε για μια αλλη διασταση του πολυτεχνειου.Θα με ενδιεφερε η γνωμη σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα σας
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυτυχία, θα τα δω από βδομάδα γιατί η Κυριακή μου είναι πολύ γεμάτη...
Απο τη μια τα ονειρα των εραστων...και απο την αλλαη η φθορα της μνημης...Αραγε τι απο τα δυο ειναι το πιο δυνατο στην προκειμενη περιπτωση;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο που θυμήθηκες αυτό το τραγούδι - δεν είναι ντεμοντέ, και ελπίζω να μη γίνει ποτέ. Είναι το πιο αληθινό σχόλιο που θα μπορούσε να κάνει κανείς, τόσα χρόνια μετά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝτεμοντέ? 15 χρόνια το κουβαλάω μέσα μου. "κουφάλες δε ξοφλήσαμε..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο απομακρύνεται το Πολυτεχνείο χρονικά από τα πραγματικά γεγονότα, τόσο του προσδίδονται μυθολογικά στοιχεία και μία αυθόρμητη εξέγερση τείνει να καταστεί το "κρυφό σχολειό" της Αριστεράς, όπου άξαφνα όλοι έγιναν αντιστασιακοί εναντίον της χούντας αναδρομικά από το 1967...
ΑπάντησηΔιαγραφήdoctor
Γιατί ντεμοντέ; Άλλαξε κάτι και δεν το πήρα χαμπάρι; Δεν είναι πολιτικά ορθό μήπως; Είναι ένα υπέροχο τραγούδι."Kουφάλες, δεν ξοφλήσαμε", άπλώς ξαποστάσαμε για λίγο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το Πολυτεχνείο παραθέτω από τον αείμνηστο Βασίλη Ραφαηλίδη, έναν κομμουνιστή ο οποίος φυλακίστηκε και βασανίστηκε επί χούντας, αλλά δεν συνέργησε επ'ουδενί στην υπερμεγέθυνση της πραγματικότητας:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Σιγά σιγά, τις 3 μέρες που κρατά ο ξεσηκωμός, πλήθη λαού θα κατακλύσουν τον πέριξ του Πολυτεχνείου χώρο, περισσότερο για να συμπαρασταθούν βουβά στους φοιτητές, παρά για να αντισταθούν στη χούντα.
Όμως το μήνυμα που θα σταλεί προς την χούντα εκτός από σαφές είναι και αιματηρό.
Είναι κάμποσοι αυτοί που "πέφτουν" όχι ηρωικά αλλά από αδέσποτες και από σφαίρες που ρίχνουν στο ψαχνό οι δύστυχοι επίστρατοι προς τρομοκράτησιν.
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί η εξέγερση του Πολυτεχνείου ονομάστηκε έπος. Τούτη η αυθόρμητη παθητική αντίσταση στην χούντα έχει μάλλον έναν λυρικό παρά έναν επικό χαρακτήρα.
Και η επέλαση των τανκς κατά των νεαρών αόπλων έχει περισσότερη σχέση με γκραν κινιόλ μέσα στην νύχτα παρά με έπος.
Όπως και να'ναι, το "έπος" του Πολυτεχνείου έγινε ένα ισχυρό αντιστασιακό άλλοθι για εκείνους που για 7 χρόνια λούφαζαν, και ξαφνικά έγιναν αντιστασιακοί εν μια νυκτί, καλά προφυλαγμένοι οι περισσότεροι από την πολυκέφαλη μάζα που τους περιέβαλλε πανταχόθεν.
Ευτυχώς που η οίηση και ο κομπασμός για ένα έπος ελάχιστα επικό, άρχισε να ξεφουσκώνει σιγά σιγά.
8 μήνες κρατάει η βασιλεία του Ιωαννίδη, από την 25/11/1973 μέχρι το πραξικόπημα της ΕΟΚΑ Β κατά του Μακαρίου την 15/7/1974 και την εισβολή των τούρκων στην Κύπρο.
Τώρα καταλαβαίνουμε γιατί οι Αμερικανοί τρενάρουν το πέρασμα της εξουσίας στον Καραμανλή.
Θέλουν πρώτα να "λύσουν" το πρόβλημα της Κύπρου που είχε αρχίσει να το "λύνει" ο Καραμανλής με τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, αλλά το άφησε ανολοκλήρωτο λόγω της παρεμβολής του Γ.Παπανδρέου.
Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ
Η Μελίνα Μερκούρη, ηγετική μορφή της δια των λόγων "αντίστασης" στο εξωτερικό, γίνεται έξω φρενών σε ένα ταξίδι της στην δεδηλωμένα αντιχουντική Ιταλία, όταν την ρωτούν γιατί επιτέλους οι Έλληνες δεν οργανώνουν ένοπλη αντίσταση κατά της χούντας.
Αντίσταση δεν είναι μόνο η ένοπλη λέει η Μελίνα πολύ σωστά.
Όμως δε λέει την αλήθεια όταν συμπληρώνει αμέσως πως στην Ελλάδα αντίσταση κάνει όλος ο λαός κάθε στιγμή.
Διότι, αντίσταση στην Ελλάδα κάνουν ελάχιστοι.
Οι περισσότεροι λουφάζουν και ποιούν την νήσσαν, κατά την προσφιλή στους Έλληνες συνήθεια. Η σιωπηλή αγανάχτηση δεν είναι αντίσταση. Είναι φαινόμενο τάξεως ψυχολογικής.
Εκτός από τον Αλέξανδρο Παναγούλη, αντίσταση πραγματική κάνει κι ένας καθηγητής της Παντείου, ο Σάκης Καράγιωργας.
Πολλοί «αντιστασιακοί» του εξωτερικού ειρωνεύονται ακόμα και τον Βίλλυ Μπραντ, υπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας αυτόν τον καιρό, γιατί λέει πως οι ξένοι μπορούν μεν να βοηθήσουν αλλά χωρίς αντίσταση και χωρίς αίμα, κάτι τέτοιο θα ήταν δύσκολο.
Το μήνυμα του πολύπειρου πολιτικού και έντιμου σοσιαλδημοκράτη είναι σαφές: Αν θέλετε να μας συγκινήσετε, πρώτα να πολεμήσετε, ώστε να μας δώσετε το δικαίωμα να επέμβουμε.
Αλλά κανείς έλληνας αντισασιακοτουρίστας στην Ευρώπη, ούτε καν το διανοείται να έρθει στην Ελλάδα να μιμηθεί τον Καράγιωργα.
Πως θα ήταν δυνατόν να κινδυνεύσουν αφού έφυγαν ακριβώς για να μην κινδυνεύσουν;
Προσωπική αντίσταση κατά της χούντας υπήρξε, και μάλιστα ηρωική. Όμως άξια λόγου μαζική και οργανωμένη ή ένοπλη αντίσταση δεν υπήρξε ποτέ στα εφτά χρόνια της χούντας.
… ο Καραμανλής, ο άνθρωπος που λούφαξε στην κατοχή, ο άνθρωπος που την κοπάνησε σε μια δύσκολη στιγμή, ο άνθρωπος που δεν θα έβλεπε ποτέ την εξουσία αν δε μεσολαβούσε η χούντα.
Τελικά, εγώ που βασανίστηκα και φυλακίστηκα από τη χούντα νιώθω μια παράξενη συμπάθεια γι’ αυτούς τους ηλίθιους που έβγαλαν τα κάστανα από την φωτιά ίσα ίσα για να τα φάει ο Καραμανλής. Και ο Μητσοτάκης.
Στην πραγματικότητα, κανένας δεν έριξε την χούντα, ούτε τα «παιδιά του Πολυτεχνείου» που τα κάναμε παντιέρα για να απαλύνουμε τις ενοχές μας για τη δειλία μας. Η χούντα σάπισε και έπεσε από μόνη της, όπως το σάπιο φρούτο από το δέντρο.
Και βέβαια ουδεμία σχέση έχουν με οποιαδήποτε έννοια αντίστασης αυτοί που από δειλία την κοπάνησαν στο εξωτερικό, για να παριστάνουν εκ του ασφαλούς τους αντιστασιακούς, όντας στην πραγματικότητα αυτοεξόριστοι, οι περισσότεροι άνευ λόγου.
Ούτε το πεπειραμένο ΚΚΕ ενέκρινε την βίαια εξέγερση, τώρα που και τα αστικά κόμματα θα την επιθυμούσαν πολύ. Μέχρι και ο Μητσοτάκης σχεδίαζε πλατωνική ένοπλη εξέγερση στην Κρήτη. Μάλιστα δεν δίστασε να ζητήσει στο Παρίσι τη βοήθεια του Μιχάλη Ράπτη, ή Μισέλ Πάμπλο, ενός πεπειραμένου διεθνούς επαναστάτη, που ήταν διάδοχος του Τρότσκι στην Δ’Διεθνή. Τελικά, το πράγμα περιορίστηκε σε μια τουριστικού τύπου αντίσταση από το εξωτερικό, όπου πρωταγωνιστούσε, όπως και στο θέατρο η πληθωρική Μελίνα Μερκούρη που το έπαιζε Πασιονάρια.
Βασίλης Ραφαηλίδης, Ιστορία (κωμικοτραγική) του Νεοελληνικού κράτους, κεφ.34 (η χούντα των συνταγματαρχών).
@ doctor
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις. Ο αγαπημένος μου Βασίλης Ραφαηλίδης γράφει προκλητικά εναντίον του αστικού κόσμου, κομμάτων κλπ που πράγματι λούφαξαν. Ο Ραφαηλίδης ήταν μεθοδικός "προβοκάτορας". Εσύ doctor που τον αγαπάς επίσης, το ξέρεις καλά. Το καταλαβαίνεις. Σε καμία περίπτωση δεν ακυρώνει το Πολυτεχνείο το απόσπασμα από την "Ιστορία". Το πολυτεχνείο έτυχε εκμετάλλευσης. Χυδαίας εκμετάλλευσης. Το ΚΚΕ κατήγγειλε την κατάληψη ενώ αργότερα πρωτοστάτησε στην εκμετάλλευση της εξέγερσης.Σ' αυτή την χυδαιότητα κάνω αναφορά στο δικό μου πόστ. Σπουδαίο γεγονός είναι το πολυτεχνείο. Το μεγαλύτερο γεγονός της μεταεμφυλιακής πολιτικής ιστορίας κατά τη γνώμη μου. Διδάσκει την εξέγερση. Την μήτρα της ιστορίας. Δεν το ακυρώνουν ούτε οι ελεεινές παράτες, ούτε οι τελετές, ούτε το ξεπούλημα κάποιων από τους συμμετέχοντες. Ο Παναγούλης ήταν Ήρωας ναι. Και ο Καράγιωργας. Και κάποιοι που γνωρίζω προσωπικά. Που δεν συμβιβάστηκαν, δεν εξαργύρωσαν, δεν ξεπουλήθηκαν. Έχεις δίκιο ότι οι πολλοί λούφαξαν. Ότι το πολυτεχνείο δεν έριξε τη χούντα. Η προδοσία της Κύπρου έριξε τη χούντα. ¨Οταν επέστρεψε ο Γ. Ζίγδης είπε "πρώτη φορά συμβαίνει κόρη να θυσιάζεται για να σωθεί η μάνα".
Το πολυτεχνείο ανήκει σ' αυτούς τους ηρωικούς νέους που βασανίστηκαν, φυλακίσθηκαν και αγωνίσθηκαν για την Δημοκρατία. Καμία αμφιβολία ότι αποτελούν μειοψηφία. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν έγινε και τίποτα. Χύθηκε αίμα και η πράξη doctor παραμένει ατιμώρητη. Σαράντα θύματα. Πολλά... Είναι άδικο να μην το αναγνωρίζουμε.
Με καθυστέρηση βλέπω τα σχόλια, γιατί την Κυριακή ήμουν off-line.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα πάρω κι εγώ θέση (καθίστε, έχει πολλές ελεύθερες :)
ΠΡΕΖΑ TV
Ας ελπίσουμε ότι θα αποδειχθούν πιο δυνατά τα όνειρα.
Σπύρο, Μέτοχε, Λωτοφάγε
Χαίρομαι που συμφωνούμε διαφωνώντας!
doctor
Εύστοχη η επισήμανσή σου, θα έλεγα μάλιστα πως, εκτός από "κρυφό σχολειό" της αριστεράς, έχει λειτουργήσει και ως "κολυμβήθρα του Σιλωάμ" για ορισμένους...
Βασικέ Μέτοχε
Δεν νομίζω ότι ο doctor έχει πρόθεση να ακυρώσει την εξέγερση με το σχόλιό του, ούτε με το παρατιθέμενο χωρίο του Ραφαηλίδη. Απλά τοποθετεί τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση ως προς την εκμετάλλευση της εξέγερσης των φοιτητών από πολιτικά πρόσωπα, μερικά εκ των οποίων χρησιμοποίησαν το Πολυτεχνείο και ως "διαβατήριο" για την μετέπειτα πορεία τους.
Και απ' ό,τι καταλαβαίνω, ως προς αυτό συμφωνείτε (κι εγώ επίσης).
Να επισημάνουμε επίσης ότι, παρά την αναμφισβήτητα μεγάλη σημασία της εξέγερσης, στα χρόνια που μεσολάβησαν έχει γίνει και μια εξιδανίκευση ή μεγαλοποίηση των γεγονότων ("οι φοιτητές που έριξαν τη χούντα").
Βέβαια, για να μην κάνω και τον δικηγόρο του διαβόλου, ας με διορθώσει ο γιατρός αν ερμηνεύω λάθος τις προθέσεις του...
Συνοψίζοντας, μένω σε αυτό που λες, ότι "το Πολυτεχνείο ανήκει σ' αυτούς τους ηρωικούς νέους που βασανίστηκαν, φυλακίσθηκαν και αγωνίσθηκαν για την Δημοκρατία", "και σε όσους έλαβαν το μήνυμά τους" θα πρόσθετα...
Τέλος, και ένα δικό μου σχόλιο-υπενθύμιση: ο Σάκης Καράγιωργας ήταν ο ίδιος Καράγιωργας που κάποτε ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε αποκαλέσει "σακάτη".
Για την ακρίβεια, τον Καράγιωργα δεν τον αποκάλεσε "σακάτη" ο Ανδρέας Παναδρέου αλλά κάποιοι φανατικοί παπανδρεϊκοί προσωπολάτρες - και ειδικότερα, αν δεν κάνω λάθος, ο Κίμων Κουλούρης. Όχι βέβαια ότι δε φέρει και ο ΑΠ ευθύνη για τη συμπεριφορά αυτών των ατόμων απέναντι σε αγωνιστές όπως ο Καράγιωργας, αλλά πάντως δε διέπραξε ο ίδιος την ασχημία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εφ' όσον μιλάμε για βασανιστήρια, πρόσφατα ανέβηκαν στο youtube αποσπάσματα από σχετικές ελληνικές εκπομπές. Μπορείτε να τα βρείτε μαζεμένα στο http://mikroanalogo.blogspot.com
Το απόσπασμα της μοναδικής συνέντευξης του Μουστακλή είναι συγκλονιστικό.
Σπύρο
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μετέφερα έτσι το περιστατικό γιατί έτσι το έχω ακούσει. Δεν προσπάθησα να το διασταυρώσω (δεν ξέρω και αν είναι δυνατόν να διασταυρωθεί), οπότε δέχομαι τη διόρθωση -και ευχαριστώ. Πάντως, αν έχεις "πηγές" για το θέμα, μοιράσου τις μαζί μας!
Και οι δική μου γνώση από διήγηση αυτοπτών είναι και γενικά υπάρχει σιωπή ως προς τον υβριστή στα mainstream ΜΜΕ, αλλά πηγές που αποδίδουν το περιστατικό (για την ακρίβεια όχι τη λέξη "σακάτη" αλλά την ιαχή "κάτσε κάτω κουλοχέρη!") στον Κουλούρη είναι π.χ. οι εξής:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://axiologisibouleytwn.wordpress.com
(στα σχόλια στο λήμμα Κουλούρης)
http://www.cretetv.gr/news/print.php?ArtID=24996
Και για να μην αθωώνουμε τον Παπανδρέου και το Σημίτη επί του θέματος, ιδού και άλλη πηγή:
Ο Παπαγιαννίδης στο Βήμα της 25/9/2005 μιλώντας για το βιβλίο του Λ. Βάσση "Ανοιχτή συζήτηση" (εκδόσεις Ταξιδιώτης), αναφέρεται στην " εποχή που γεννιόταν το ανδρεϊκό ΠαΣοΚ, λιώνοντας τη Δημοκρατική Αμυνα, τη Σοσιαλιστική Πορεία και ό,τι άλλο υπήρξε τότε χωρίς στρούγκα. [...] Το πώς και ο Αντώνης Λιβάνης «τραμπουκίστηκε», το πώς η Αμαλία Φλέμινγκ συνέφερε τον Σάκη Καράγιωργα μετά την ιαχή «Κάτσε κάτω κουλοχέρη!» με ασυγκίνητο το προεδρείο από Γιάννη Αλευρά, Κώστα Σημίτη και τον Ανδρέα Παπανδρέου, το πώς ο τελευταίος άκουσε από τον Στέφανο Παντελάκη, κατάμουτρα: «ακόμη και στο στρατοδικείο της χούντας μπόρεσα να μιλήσω. Οχι να μην μπορώ να πω δυο λόγια στο συνέδριο του κόμματός μας».
Άλλο ενδιαφέρον σχετικό λινκ το http://www.enet.gr/online/online_obj?pid=169&tp=T&id=91224208
Σ΄αυτά το πασόκ και ο Ανδρέας δεν παίζονταν. θυμίζω την υπόθεση Χριστοδουλίδη. Τον διέσυραν σαν τραβεστί ονόματι "Αφρούλα". Τα "ρετιρέ" αναφερόμενοι στους συνδικαλιστές της πασκε που αντιδρούσαν το 1984 (Πιπεργιάς κλπ), την καρατόμηση Α. Φωτήλα εν πτήσει, την αποπομπή Σημίτη ενώ αγόρευε στην Βουλή υπέρ του προγράμματος σταθερότητας, τις διαγραφές Γ. Μαγκάκη, Ρ. Κακλαμανάκη στον διάδρομο της βουλής και άλλα πολλά. το γεγονός ότι οι περισσότεροι έγλυψαν στην συνέχεια εκεί που τους έφτυσαν είναι δικό τους πρόβλημα. Όλα κι όλα, ήταν υπέρ των δημοκρατικών διαδικασιών ο συχωρεμένος.... Λάτρης του Στάλιν και του Γκαίμπελς ενίοτε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣπύρο ευχαριστώ για τις πληροφορίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒασικέ Μέτοχε, ομοίως.
Για τον Ανδρέα έχω γράψει κάποια πράγματα παλαιότερα εδώ.